Archeologisch veldonderzoek

Om te voorkomen dat archeologische resten verloren gaan bij de nieuwbouw van ’t Laar, onderzoeken archeologen het bouwterrein. Het veldonderzoek vond plaats in twee fases: proefsleuvenonderzoek en volledige afgraving. Dat onderzoek op het terrein zelf is nu afgerond. Archeologen hebben alles gedocumenteerd en werken dit verder uit in een verslag.

In maart dit jaar werden proefsleuven gegraven, waarbij de onderzoekers stuitten op een mogelijk historisch erf uit de Late Middeleeuwen tot en met de Nieuwe Tijd. Dat maakten ze op uit vondsten die duiden op een mogelijke waterput, aardewerkresten en paalkuilen. Paalkuilen zijn meestal de enige overblijfselen van bouwwerken, die gemaakt zijn van vergankelijke materialen zoals hout. Dit was reden om vervolgonderzoek in te plannen.

Inmiddels heeft ook het vervolgonderzoek plaatsgevonden. Daarbij vonden de archeologen nog twee waterputten. Eén waterput blijkt opgebouwd uit plaggen met onderin een karrewiel. Een deel van dit karrewiel hebben de archeologen opgegraven en meegenomen. Het andere deel blijft in de grond, omdat de bodem te onstabiel werd. Ook hebben ze wat aardewerk vondsten verzameld en drie monsters genomen uit de vulling van de waterput. Samen met het hout van het karrewiel geeft dit een goed beeld van de waterput.

De tweede waterput is van baksteen. Deze put hebben ze bijna tot onderin vrij kunnen leggen en documenteren. De vulling tot onderin was opgebouwd uit zand met fragmenten van stucwerk of pleisterwerk en fragmenten van (moderne) dakpannen. Het lijkt erop dat deze waterput hoorde bij de voormalige bebouwing uit het begin van de 20e eeuw.

De bakstenen waterput is volledig verwijderd. Van de andere waterput blijft de onderste helft in de bodem zitten.

De opgravingen zijn inmiddels afgerond. De vondsten zijn gedocumenteerd en de archeologen werken de resultaten verder uit in een evaluatierapport. De grond is nu officieel vrijgegeven voor de nieuwbouw van ’t Laar; een belangrijke stap richting de start bouw.